ΤΕΥΚΡΟΣ Ο ΤΕΛΑΜΩΝΙΟΣ

Ο Τεύκρος, γιος του Τελαμώνα και της Ησιόνης, ήταν νόθος αδερφός του Αίαντα του Τελαμώνιου. Ήταν ο καλύτερος από τους Αχαιούς στην τέχνη του τόξου. Πολλοί Τρώες σκοτώθηκαν από τα βέλη του. Γενικά προτιμούσε τη μάχη από απόσταση, όσες φορές όμως του δόθηκε η ευκαιρία, απέδειξε ότι ήξερε να αγωνίζεται και σώμα με σώμα με το κοντάρι. Όταν ο Δίας του σπάζει τη νευρά του τόξου του, για να μην πετύχει τον Έκτορα με τα βέλη του, δε δίστασε ο Τεύκρος να πάρει ασπίδα και κοντάρι και να συνεχίσει τη μάχη σώμα με σώμα κοντά στον αδερφό του. Στους επιτύμβιους αγώνες προς τιμή του Πάτροκλου ηττήθηκε από τον Μηριόνη στη σκοποβολή, γιατί δεν είχε τάξει θυσία στον Απόλλωνα.

Σύμφωνα με πολλές αρχαίες γραπτές μαρτυρίες η ίδρυση της Σαλαμίνας της Κύπρου οφείλεται σε ένα ήρωα του Τρωικού πολέμου, τον Τεύκρο. Αυτός ήταν γιος του Τελαμώνα, βασιλιά της Σαλαμίνας στην Ελλάδα, και αδελφός του Αίαντα, του ήρωα που είχε τραγικό τέλος στην Τροία. Ο Τεύκρος μετά την αυτοκτονία του αδελφού του στην Τροία και την άλωση της πόλης αυτής από τους Αχαιούς, γύρισε πίσω στην πατρίδα του, τη Σαλαμίνα. Ο πατέρας του, οργισμένος μαζί του για τη στάση που είχε τηρήσει απέναντι στην αυτοκτονία του αδελφού του, δεν τον δέχτηκε και τον έδιωξε από τη Σαλαμίνα. Διωγμένος από την πατρίδα του, λοιπόν, κατέφυγε στην Κύπρο, όπου ίδρυσε μια πόλη και της έδωσε το όνομα Σαλαμίνα για να του θυμίζει την πατρίδα του.

Αρχαίες γραπτές μαρτυρίες :Σε αρχαίες τραγωδίες του Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη και σε κείμενα των Ισοκράτη, Παυσανία, Αθήναιου, αλλά και σε έργα διαφόρων Λατίνων συγγραφέων, όπως ο Βιργίλιος και ο Τάκιτος, γίνονται αναφορές στην ίδρυση της Σαλαμίνας της Κύπρου.

Απόσπασμα της Ιλιάδας για τον Τεύκρο

Πρώτος του Τελαμώνα ο γιος τον Ύρτη με το φράξο
παστρέβει, των λιοντόκαρδων οπλαρχηγό Μυσώνε·
και γύμνωσε ο Αντίλοχος το Μέρμερο και Φάλκη·
και τον Ιππότη ξάπλωσε και Μόρη ο γιος του Μόλου·

και πήρε ο Τέφκρος τ' άρματα του Πρόθου και Περφήτη. 
Τον Απερήνορα έπειτα βαράει μες στο λαγγόνι
ο γιος τ' Ατριά, και τ' άντερα ως μέσα το καντάρι
του θέρισε, και βιαστικά πετά οχ την ανοιγμένη
πληγή η ψυχή του, και βαθύ τον σκέπασε σκοτάδι.